70 minuten plezier op Kerkebuske

Beste lezertjes, fans, seizoenskaarthouders, greekbaeren en ander sympathiek volk.

Vandaag mochten we onze match tegen Keuteleut inhalen. Op een vrijwel uitgestorven Kerkebuske werden Munzir, Jules en Robin van h5 en Peutinho Jr van h6 bereid gevonden om ons uit te helpen. Bedankt heren. Dit was overigens nodig omdat onze terriër op het middenveld een weekendje (verplicht) mee moest met zijn schoonfamilie. We hopen dat hij het naar zijn zin heeft gehad. Ons Jens mocht na zijn wereldoptreden tijdens de plaatselijke liedjesavond de aanvoerdersband dragen. Dit tot grote vreugde van hondstrouwe h8 supporter BR van BP. H8 was voor een van de weinige keren dit seizoen de bovenliggende partij. Dit was er ook goed aan te zien. Want de boys wisten tot ergernis van Gino, die om disciplinaire redenen op het bankje plaats mocht nemen, alle kansen vakkundig om zeep te helpen. We bedoelen jou niet hoor Dami!! Gelukkig heeft de dug-out van het hoofdveld de agressie van Gino overleefd. Munzir had het zo nu en dan op zijn heupen en de nr 10 van Koningslust had het dan ook erg zwaar, of zoals een teamgenoot van hem mooi omschreef "Michiel, wat bisse allemoal aan het doon man" na vele gemiste kansen was het dan eindelijk raak voor H8. Munzir verlengde de bal achter zijn standbeen en liet het netje bollen. Ruststand 1-0. In de rust werden de mannen door Kuffy op scherp gezet met een rake quote: " wie mier kansen ze kriegs, wie mier ze kins scoren" geen speld tussen te krijgen. Wel bietje jammer dat we in de tweede helft bijna geen kansen meer creëerden. Toch viel de 2-0. Munzir werd neergehaald en Len schoot onberispelijk binnen. Ondertussen sloot Mellinho nog aan op het bankje, wat een teamplayer. Maar dan breekt zoals elke week de periode rond de 70e minuut aan, en ook deze week storten we rond deze periode weer helemaal in. De bezoekers worden beter en scoren al snel de 2-2. De jongens zitten er weer doorheen en moeten alles bijzetten om een 2-3 nog te voorkomen. BR van BP was er klaar mee en zei "as de 2-3 nog vilt, dan koom ich noets mier" In een van de weinige counters die het 8e nog krijgt gaat Jules als aangeschoten wild naar de grond. Jammer, hij had duidelijk de winnende op de schoen ( of op de teennagel). Eindstand 2-2. Eerste puntje van het seizoen een feit. Dit wordt helaas gevierd met de meest trieste 3e helft van het seizoen. Ook hier missen we onze sterkhouder duidelijk. Wel passeren nog enkele ex spelers de revue, dit zorgt voor een extra glimlach. Volgende week mogen we het proberen tegen Irene (wederom thuis)