Jo15-3jm Focking moe ten onder!

Meijel! Als Peel en Maas dorp niet onbekend maar als tegenstander toch wel. Jorn Deere was helaas afwezig maar verder waren we compleet.
Eerlijkheid gebied te zeggen dat we direct al onder druk stonden en niet echt iets in de pap te brokkelen hadden. Kyllian had het druk met gaten dicht rennen, het engeltje op de schouder van Gino hielp nog af en toe maar we kwam uiteindelijk toch op 0-1 achterstand. Langs de kant werd het hart vastgehouden maar in het veld werd er anders over gedacht. Fedde zette door, kapte nog een keer en schieten? Nee nog niet, nog een keertje kappen en bal aan Nick geven die hem beheerst in schoot, 1-1! Dat is nog eens effectief, één kans en meteen goal. Is wel eens anders bij ons…Langzaam kregen we wat meer grip op Meijel. Ook fysiek werd ingegrepen wanneer nodig, zelfs Ries gaf een grensoverschrijdende bodycheck waar warempel de tegenstander van omviel. Alle zeilen werden bijgezet en vechtvoetbal was dan de beste omschrijving van het spel. Kyllian clashte met een tegenstander, Gino redde de bal maar met kreeg wel een schoen tegen zijn bulles. Melle stond voor de afwisseling linksback en wist vaak de man goed voor zich te houden.
In theorie gingen we in de 2^de helft wat anders, aanvallender, voetballen maar praktijk en theorie komen nog wel eens minder overeen kwamen we achter. Niet te min, we kregen een 2^de kans en geloof het of niet maar ook die ging erin. Supersnel ging de bal van Ries naar Mika die hem weer op Sil doorzette en bam! 2-1 voor ons, tegen de verhouding maar een kniesoor die daar op let. Klasse afgewerkt van Sil. Freek had het maar druk mee op middenveld en werd met enige regelmaat bijgestaan door Nick die wat terugzakte. Spitsen Wout, Mika en Mees probeerde het wel maar het lukte steeds minder en minder en het was wachten op het onvermijdelijke. Een aantal keren hadden we al gemazzeld maar de tegengoal viel uiteindelijk toch, 2-2! Als we dit konden vasthouden waren we nog steeds meer dan tevree. Saar stond ondertussen rechtsback te voetballen en deed wat ze kon doen. Ze kon echter niet voorkomen dat er toch af te toe Meijelse doorheen kwamen. Dirk-sliding-Opstals wist nog een bijna goal te voorkomen maar in de laatste 10-15 minuten capituleerde we toch en kregen we er nog 2 om de oren. Het vechtvoetbal begon z’n tol te eisen en bij deze en genen ging het spreekwoordelijke lampje uit. Dan zijn er ook nog van die trainers langs de kant die dat niet snappen en maar roepen wat er moet gebeuren terwijl iedereen Focking moe is! Spoedwissels waren nodig om de moe gestreden, kilometervreters Dirk en Kyllian te vervangen en dan zie je toch maar dat we een flexibel team hebben. Geen gezeur of gezeik, mouwen opstropen en de schouders eronder. Ook al is het niet de normale positie. Of zoals Wout het een keertje treffend heeft gezegd, maakt me niets uit waar ik sta. Ik sta waar het nodig is!