OVER en SLUITEN......

Helden weer in balans tegen Laar

Beste lezers, lezerinnen en supporters van de JO15-1G,

Laatste wedstrijd van een lang seizoen, een seizoen waarop ik terug kijk met gemengde gevoelens, beste supporters. En met mij (denk ik) de spelers en begeleiding ook. Maar het gevoel van trots en blijdschap overheerst, laat ik dat voorop stellen. Want wie van tevoren een plek bij de top 3 had voorspeld, werd toch een grote positivist genoemd en dat hebben we (of beter gezegd, jullie) toch maar mooi geflikt. Maar ja als je dan zo lang op nummer 1 staat……….  En dat verklaart die gemengde gevoelens. Enfin u snapt mij natuurlijk ongetwijfeld. Het seizoen duurde 3 potjes te lang, laten we maar zeggen.

Vandaag een wedstrijd, zoals ze dan zeggen, ‘om des keizers baard’..  En ja dat klopt natuurlijk feitelijk wel. En toch voelde dat niet zo. De jongens en meid hadden na de nederlaag vorige week in het zuiden toch nog wel iets goed te maken. Naar het publiek toe, maar vooral ook naar zichzelf.

Goed maken in de zin van: een goed potje voetbal op de mat leggen en vooral strijd leveren. Want daar ontbrak het toch een beetje aan vorige week…. Bij winst zou een mooie 2^e plaats in het verschiet liggen. Maar bij gelijkspel of verlies zou het een (ook mooie) 3^e stek zijn. 

En het moest allemaal gebeuren tegen het Oranje Leger uit Weert, oftewel, onze vrienden van Laar. Laar dat al een paar wedstrijden geleden kansloos was voor de titel, maar dat Laar had al haar pijlen gericht op de bekerfinale, later dit jaar. Wij wensen hen veel succes daar in Uden waar zij de finale zullen gaan voetballen.

En dan over de wedstrijd: die was nog maar nauwelijks een minuut oud als de bal al achter de keeper van de gasten ligt. Maar hoe dan?  Het is een aanval over rechts waar De Breuk wordt weggestuurd. Die haalt de achterlijn en trek de bal hard voor. De keeper denkt de bal makkelijk te vangen, maar die glipt onder zijn armen en voordat zijn verdediger het goed en wel in de gaten heeft verdwijnt de bal via zijn scheenbeen in de eigen goal. Het staat 1-0 voor de blauwe. Na een krappe 20 minuten moet Weslie helaas het veld verlaten. Zijn maag wil vandaag niet meewerken. Het is Jort die het team weer compleet maakt.

Toch geeft het doelpunt Helden (te) weinig vleugels, waar we natuurlijk wel op gehoopt hadden. Laar is ook een goed voetballende ploeg, maar ook een ploeg dat veel kansen nodig heeft om te scoren. En de solide verdediging van Helden werkt ook vandaag weer keihard.  Toch kunnen we de 1-1 niet voorkomen. Een hoge voorzet van de achterlijn wordt binnen gekopt . Het staat weer gelijk en dat was op dat moment gezien het spelbeeld ook wel een terechte ruststand.

Na de rust wordt er hard gewerkt aan beide kanten. Van de oranje kant wordt er ook hard geroepen zo nu en dan, maar dit maal laten we ons niet van de wijs brengen en voetballen stug door. Dat leidt tot kansjes over links, waar Me(es)si en Lars elkaar meerdere keren goed weten te vinden. Lars poeiert al eens een waarschuwingsschot af, maar de 2e keer weet hij de bal perfect breed te leggen op de rand 16. De Breuk, die nu in de spits staat weet daar wel raad mee en verzilvert deze goede pass in een doelpunt. We staan weer voor.   2-1.  

Het geluid van het Oranje Leger wordt nu ook weer luider, maar nog altijd blijven de Blauwe stoïcijns door voetballen en kansen op de 3-1 nemen enkel toe. Maar we vergeten door te drukken en dat is nu net het verschil met voor de winterstop…….  

Terwijl de 35 minuten verstreken zijn, krijgt Laar nog 1 hoekschop… Het zal toch niet….  Maar net als het verloop van dit seizoen zal het toch wel….  We krijgen de bal niet goed (genoeg) weg gespeeld en de rebound is voor een oranje shirt, die de bal tussen een mêlée van spelers toch weet om te toveren tot een doelpunt….

Er hoeft niet eens meer te worden afgetrapt……..     OVER EN SLUITEN.

Nawoord:
Heren en dame voetballers, trainers en leiders,  ik als Razende (en ik denk dat ik ook voor al jullie supporters mag spreken) heb toch voornamelijk genoten van jullie mooie wedstrijden, met vooral veel hoogtepunten en helaas ook een enkel dieptepunt. Sportief, maar vooral denk ik toch ook even terug aan de schrik van het ongeval van Bas in maart dit jaar. Dat hakte er bij menigeen goed in. En jullie hebben je daar prima uit gered. Samen ben je een team. En het was dan ook mooi om te zien hoe Bas inmiddels alweer zonder enig hulpmiddel samen met jullie in de dug-out zit en de wedstrijd weer kan beleven.

Na zo’n gebeurtenis realiseer ik met altijd maar weer, dat voetbal mooi is, maar slechts bijzaak als het er echt om gaat. En waar het echt om gaat? ……………….. ach, dat hoef ik jullie na dit seizoen niet meer uit te leggen.

Tot ziens bij de BBQ   !!