Geluk dwing je af ....

Helden wint met 1-0 het thuisduel met Jekerdal.

Beste lezers, lezerinnen en supporters van de JO15-1G, 

“Kracht komt niet altijd voort uit fysiek vermogen maar uit onverzettelijke wil”
Gandhi

Nog 4 finales te gaan wordt er alweer sinds vorige week gefluisterd, na de eclatante overwinning in Weert. Vandaag stond er weer een hele belangrijke op het programma. En wel de wedstrijd tegen SC Jekerdal uit Maastricht.

Wat weten we nog van de heenwedstrijd tegen deze heren, spelend in het grijsblauw. Het was de laatste wedstrijd voor de winterstop, die letterlijk en figuurlijk nogal stormachtig verliep. We werden er uiteindelijk herbstmeister, maar het ging niet van een leien dakje. Een stugge ploeg met een behendige spits, die zichzelf letterlijk uit de wedstrijd ‘schreeuwde’ en met rood kon inrukken, waardoor onze jongens en dame de 2-1 voorsprong maar net konden behouden en de 3 punten mee naar Helden namen.

Die wedstrijd waren we al lang weer vergeten. Die laatste hadden we nog wel vers in het geheugen staan. Maar liefst 10x kon er gejuicht worden in Weert en dat moest toch vertrouwen geven voor de thuiswedstrijd tegen deze tegenstander. Maar ook deze wedstrijd begint natuurlijk gewoon weer met een 0-0. Helden laat er geen gras over groeien en laat duidelijk zien wat de bedoeling is. Zo snel mogelijk een doelpunt maken en afstand nemen, dat was de doelstelling.

Ergens in Delft en omstreken zat er ook eentje mee nagels te bijten, namelijk de hoofdtrainer zelf. Remco was er dus niet bij vandaag en dus was het aan de overige leiding, Alex, Mike en Frank om de jongens en dame naar de overwinning te coachen. Natuurlijk was ook Bas er weer. Hij had zijn plekkie weer opgezocht in de dug-out om het team mee aan te moedigen.


Twee in plaast van 3 trainers voor de dug-out zien toe hoe het uiteindelijk toch nog goed kwam...

In de eerste helft is het dus Helden dat de klok slaat, maar Bas hoeft niet één keer op het knopje van het scorebord te drukken. En dat betekent dus dat er niet gescoord wordt. Kansen zijn er zeker, voor Jan, Jort, Wes… maar de bal stuitert net de verkeerde kant op, of doet niet wat een been wil. Ook de keeper van de tegenstander werkt soms mee door ballen netjes terug te spelen naar ons, maar ook die buitenkansjes, laten we helaas nog liggen die eerste 35 minuten, of…..waren het er iets meer? Scheids…. Hé scheids…..?   Riep de trainer van Jekerdal:   “We spelen nog geen 45 minuten hoor”…. En prompt floot de man in het geel af, net voordat Wes dacht nog een kans te kunnen verzilveren..

In de tweede helft geen ander beeld. De zo vervelend goeie spits (van de thuiswedstrijd) speelde dit keer niet zichzelf uit de wedstrijd, maar was vandaag kansloos tegen onze prima verdediging. Sjappo voor de heren Janssen, Absil, maar niet te vergeten de aanvoerster, Levi, die een puike partij op de mat legde vandaag.

Allemaal natuurlijk leuk en aardig die complimentjes, maar die complimentjes in een verslag als deze leiden niet tot 3 punten. Enkel een doelpunt kan hiervoor zorgen. En dus ging onder leiding van middenvelders Me(es)si en De Breuk er nog maar weer een versnelling bij. Jort over rechts met een prima aanval, maar de keeper met een dito redding. De rebound is voor Wes…… die MOET er in… maar gaat er niet in.. Ai Ai…. Wordt het dan zo’n wedstrijd? 

Een vrije trap. De Breuk achter de bal. Het schot… De paal…..  Geen geluk ook dit keer.
Een corner (de zoveelste) de kopbal van Niels Jansen …………. En weer diezelfde paal (ik kon m er wel uitgraven…). 

De laatste 10 minuten gaan in. Guus is ingevallen voor Jan, die moegestreden is. Lang hebben we geen plezier van Guus, die zich vervelend blesseert. Sterkte gewenst. Ook zijn er ernstige zorgen om De Breuk, die zijn pols omslaat bij een overtreding. Minutenlang ligt hij daar (het is natuurlijk een man, zullen onze vrouwelijke volgers zeggen), maar het is ook de Breuk, en die ligt in de regel niet zo lang, zullen anderen beweren. Alex vraagt het onvermijdelijke: “Wisselen?” Maar de Breuk bijt op zijn lip en schudt van nee.  Niet veel later ligt ie weer. Nu is het kramp… Het zit niet mee vandaag. Weer die blik richting Alex, maar weer die beweging van links naar rechts….

Nog 5 minuten. En weer gaat Helden door. Ik denk echt dat Lars Joosten alle grassprieten in zijn 16 m gebied zeker 2x heeft kunnen tellen. Tegen beter weten in stoomt Gianni (die weer prima inviel) door op (weer) een terugspeelbal. Ook Lars Janssen komt dreigend op de keeper af. Die schrikt zich een hoedje en schiet de bal hard weg, maar daar is Lars al. Hij blokt de bal en wat in de eerste helft niet gebeurde, gebeurt nu wel. De bal vliegt met een boogje over de keeper heen, die kan alleen de bal nog nakijken en ziet samen met alle supporters langs de lijn hoe Helden dan eindelijk via deze vreselijke goal wel verdiend op voorspong komt.

En dan breken de –voor velen- langste laatste minuten aan van een wedstrijd. De scheidsrechter blijft steeds maar meer vingers opsteken, zo lijkt het. Uiteindelijk ben ik de tel volledig kwijt. En eerlijk gezegd de scheidsrechter ook denk ik. Jekerdal probeert wat het kan om die gelijkmaker te scoren. Ze verdienen nog één vrije trap, maar ook die smoort in de muur. Het is niet veel vandaag wat de gasten uit Maastricht laten zien, maar dat is ook onze verdienste en dus is deze zware overwinning meer dan verdiend. Mede dankzij de onverzettelijkheid die iedereen op zijn of haar wijze toonde. Geen toeval ook dat uitgerekend het doelpunt ook het toppunt was van deze onverzettelijkheid.

Nog meer goed nieuws trouwens rond de klok van 16:30 als op de groepsapp bekend wordt dat naaste belager Geleen Zuid punten heeft laten liggen bij Polaris. Het verschil is nu 2 pt met Geleen (wij 1 wedstrijd minder) en 7pt met Schaesberg (met 2 wedstrijden minder)  Even pauze nu. In mei gaat het circus weer verder.

Uw Razende.