De twee gezichten van JO15-2JM!

Passende titel voor de naderende Vastelaovend… alleen is de Vastelaovend wat vrolijker dan de afloop van de wedstrijd tegen Leveroy/Baexem. Aan het weer kan het niet gelegen hebben, dat was prachtig! Misschien omdat Max niet mee kon doen, misschien toch onder de indruk van de “groeëte baeren” bij de tegenstander maar het feit was dat we geen grip op de wedstrijd kregen in de eerste helft. De fouten stapelde zich op en het onvermijdelijke gebeurd dan ook, 0-1 en 0-2 stond al snel op het scorebord zonder dat we iets in te brengen hadden. Door het merendeel werd echter wel knoerhard gewerkt maar sommige leken wel net terug te zijn van een avondje stappen…Dat kon niet van Sil gezegd worden, ondanks de sterke tegenstander die hij had zette hij regelmatig een blok en wist de bal dan ook nog netjes af te leveren aan unne blauwe! Hij bleef stabiel lekker voetballen vandaag! Sep wist er wel nog een pana uit te slepen en Ries was sneller dan zijn tegenstander. Pas tegen het einde van de eerste helft hadden we eindelijk onze eerste corner….en schot van Willem was het gevolg. Met 0-2 de rust in, bied nog mogelijkheden. Maar dan moeten we niet nog net op het laatste moment de 0-3 tegen krijgen, Djuukes aldus Max! Maar ja, wat wil je als Freek bij de kleinste tegenstander staat en Saar bij de grootste….misschien niet zo handig! Aaron geheel opgewarmd bleek toch niet in staat te zijn in te vallen vanwege een blessure en tot over mate van ramp moest Jorn onfortuinlijk het veld verlaten en is daarna niet meer teruggekomen. Tot zover deze 2^de trieste lezing uit psalm 173 van d’n heilige Dörper te Kerkeböske!

Geen donderspeech in de kleedkamer maar een subtiele, doch krachtige, peptalk van Max (zoals we hem natuurlijk kennen) bleek het geheime wapen te zijn. Intussen, nog net voor de sluitingstermijn, de transfervrije Damian aangetrokken.  

Niet te min vroeg menig moeder zich af wat er gebeurd was in de kleedkamer omdat de gezichten op oorlog stonden en er niets gezegd werd op weg naar het veld. Tja mama’s, what happens in de kleedkamer stays in de kleedkamer!

Als herboren begonnen we aan de XL tweede helft. Willem kreeg als snel 2 kansen maar wat vaak wel lukt, lukte vandaag niet…! We waren zeker de bovenliggende partij maar Gino moest toch een paar keer goed ingrijpen om erger te voorkomen.

Een snelle uitgooi van Gino naar Sem, die weer naar Mees en een voorzet op Sep en bam de verdiende goal,  1-3! Nu doorzetten en dan misschien, heel misschien kan het dan nog. Doorzetten deden we zeker, Kudus werkte zich een slag in de rondte, net als Mees trouwens. Die laatste kreeg me toch een kans; alleen op de goal maar jammerlijk niet gescoord. De gigantische poeier van Nick werd goed gepareerd door de keeper, een voorzet van Nick op genezen verklaarde Aaron had meer verdiend. Saar was ondertussen verwikkeld in een bitchfight en Damian plaatste de bal op aangeven van Fedde op de lat. De corners van Fedde waren vlijmscherp maar dan moet er wel iemand tegen de bal aan lopen. Ondanks dat Damian het achterin goed voor elkaar had, gebeurd wat zo vaak gebeurd…één uitbrak verdorie en ze scoren, chips (maar dan in andere bewoording) 1-4 en de hoop en energie stroomde weg uit het team. Leveroy/Baexem rook de kans en walste er kortstondig overheen met een 1-5 als gevolg. Even leek het totaal mis te gaan maar gelukkig werd nog eenmaal de rug gerecht en wist we het hierbij te houden. Sep maakte nog wel een sprintje om de bal te halen maar moest dat bekopen met kramp! Kon er nog wel bij. Jammer van die eerste helft maar goed hersteld en gevochten in de tweede helft.