"Aan de vruchten herkent men de boom"........

Zo, de tweede seizoenshelft is begonnen, het voorjaar lonkt. En ‘reporter-Zoef’ dacht maar eens met een 'bijbelse' wijsheid te beginnen. Waarop deze betrekking heeft, hoop ik dat duidelijk wordt in dit verslag van een enerverende pot voetbal in Elsloo.

We schrijven 1 februari 2020 en het is bepaald geen voorjaar. Het regent de hele week al vaak en veel, maar op kunstgras wordt natuurlijk altijd gespeeld. Dus vol goede moed gaan de jongens op pad om het op te nemen tegen Haslou. De eerste seizoenshelft is prima verlopen en de verwachting was dat er een top-hoofdklasse of iets dergelijks zou worden samengesteld voor de 2e seizoenshelft. Voor een deel is dat ook zo, maar er zitten ook enkele verrassende ploegen tussen.

Enfin 16:00 uur en de wedstrijd begint. Haslou kennen we nog van enkele seizoenen geleden, en veel is er niet veranderd. Dezelfde spelers en coaches alleen allemaal een paar jaar ouder. Dat geldt natuurlijk ook voor onze jongens, die vrolijk combinerend proberen de defensieve stellingen van Haslou te omzeilen om de score te openen. Echter was het aanvalsplan van Helden niet verrassend genoeg en met te weinig diepgang waardoor Haslou eenvoudig overeind bleef. Kansen werden door de tegenstander niet gecreëerd, het spel van Haslou was vooral gericht op het ‘ontregelen’ van het spel van Helden. Telkens als dit laatste lukte werd dit succes met ‘high fives’ afgesloten. Maar Helden zou meer creativiteit moeten laten zien. Slechts sporadisch kwam er vanuit Helden kant een mooie aanval, en in één van die aanvallen leverde Guus, na prima voorbereidend werk van Weslie, een prachtige voorzet af op ‘Breuk’ die het leer onberispelijk tegen de touwen werkte (0-1).

Opluchting aan Helden kant. In de rust werd het ‘plan voor de 2e helft’ besproken, en de bedoeling was om snel een bevrijdende 0-2 te scoren voordat het donker werd. En die 0-2 die kwam er, door onze Ties (Tisser of Preike). Gelukkig is die weer terug na zijn zware blessure, die hij opliep tegen Blerick. Maar de wedstrijd was niet gespeeld. De wind stak op, het werd al wat schemerig en de speelwijze van onze tegenstander bleef gelijk, ontregelen van het spel van Helden, precies zoals de jongens de opdracht hadden gekregen van hun technische staf. Dit leidde tot een ‘stormachtige’ sfeer op het veld, die duidelijk invloed had op, zowel de technische staf van Helden als de spelers op het veld. De storm werd gevoed door een zeer klungelige en ongelukkige eigen goal van Helden. Haslou kreeg geloof en door blessures en wissels aan de zijde van Helden, was inmiddels de hele achterhoede vervangen of verplaatst. Dit zorgde voor onzekerheid waar Haslou van profiteerde. Uit een hoge bal, viel letterlijk de 2-2 binnen en nog was de storm niet voorbij. Het leek een vernietigende storm te worden.

Hierdoor dreigde Helden zelfs alle goede bedoelingen van vandaag te verliezen, om uiteindelijk met lege handen ‘heimwerts’ te gaan. Maar daar was ineens ‘ons zonnetje in huis’, als een ‘duveltje uit een doosje’ Guus. Hij was het die alert reageerde op een diepe bal, pingelde en slalomde tussen enkele spelers van Haslou door en gaf uiteindelijk zijn tweede en allesbeslissende assist op Nay Twa (alias Lei). Leipe Lei scoorde in ‘de dying seconds’ van deze wedstrijd 2-3. Dolle vreugde bij alles en iedereen die Helden een warm hart toedraagt, we kregen uiteindelijk meer dan er op dat moment nog in het vat zat. Haslou bleef ontdaan achter.

De storm woedde nog even door in de catacomben van het sportpark in Elsloo. Blij dat de punten naar Helden gingen en Helden veerkracht liet zien. Beteuterd en verdrietig omdat je als voetballiefhebber ook een speelstijl zag waar je ‘aan de vruchten de boom herkent’.

Zoef