Furore op de vrijdagavond

Er zijn van die momenten die in ons aller voetbal-geheugen gegrift staan. Van Basten’s goal tegen de Soviet-Unie en de EK88 toernooiwinst, de soevereine titel van de VV Helden invincibles a.k.a. “De Gouden generatie” in het seizoen 2010-2011, en sinds afgelopen vrijdagavond 23 September kunnen  we een nieuwe gebeurtenis aan dit epische lijstje toevoegen.

Op deze avond onder het witte kunstlicht van Oranje Blauw ’15, om 19:30 schuins naast de kantine op veld 2a, staan zeven in blauw-wit tenue gehulde dapp’re strijders namelijk klaar voor de aftrap van de allereerste wedstrijd van het nieuw opgerichte maar toch nu al legendarische VV Helden 18+ 1 voetbalelftal.

Overigens als we elftal schrijven bedoelen we zevental: de wedstrijden van dit illustere gezelschap worden eens per 3 weken op een half veld in 7v7 formaat gespeeld, met een totale speeltijd per avond van 60 minuten. Speel je vier wedstrijden? Dan duurt iedere match 60 : 4 = 15 minuten. 3 tegenstanders? Dan 20 minuten per duel. Je snapt het.

Het zevental bestond deze avond uit een mooie mix van nog actieve spelers, spelers die dusdanig recent hun kicksen aan de wilgen hadden gehangen dat ze nog precies wisten waar ze deze weer konden ophalen, en tenslotte spelers die zich in het laatste uur voor de aftrap pas realiseerde dat ze al jaren geen witte sportbroek of blauwe sokken meer in de kast hadden liggen.

Anders omschreven: een goed uitgebalanceerde mix van huidige en nieuwe leden die een enorm brok aan ervaring, finesse en talent aan iedere wedstrijd kunnen toevoegen.

Hoewel de openingswedstrijd tegen SHH Herten helaas nog resulteerde in een last-minute 2-1 nederlaag (openingsdoelpunt Peter “Pedro” Wilms), zag je vanaf de aftrap in de tweede wedstrijd tegen Maarheze dat onze blauw-witte helden meer en meer ingespeeld raakte, scherper werden, en transformeerde in de geoliede machine waar het toegestroomde publiek vooraf zo vurig op gehoopt had.

Een klinkende 3-0 overwinning was het resultaat. Met enkele oogstrelende combinaties waren (wederom) Peter maar ook de bij tijd en wijle onnavolgbare Ralf “Kaka” Hendriks verantwoordelijk voor de productie aan Blauwe zijde.

Een succesformule was geboren, een recept dat achterin begint met Frank “Stoutjes” Bouten op doel die de lijnen uitzette. Daarvoor Bart “Baart” Peeters, Wieke “Zaag” Bouten en Ruud “Dabbe Raaij” Raijmakers als 3-mans-verdediging met een dusdanig laag penetratie-niveau waar ze in Noord-Korea nog een puntje aan kunnen zuigen.

Op het middenveld Bart “Snor” Raijmakers als box-to-box alleskunner, die de twee offensief ingestelde spelers (De reeds benoemde Kaka en Vlums) meermaals bediende van zekere kansjes, wat bij deze topspelers telkens een garantie op spektakel bleek te zijn.

Na een 1-1 gelijkspel tegen Brevendia (goal: P. Wilms) waarin de tegenstander met een once-in-a-lifetime diagonale volley net voor tijd de gelijkmaker aantekende, werd als afsluitende pot de thuisclub Oranje Blauw ’15 met nul op het rekest naar de kleedkamer gestuurd door de eerste seizoenstreffer van gelegenheids-opstomer Wieke B.

7 uit 4, een mooi resultaat. Zeker benoemenswaardig was ook dat Stoutjes na een officiële ceremonie de nieuw in het leven gestelde “Man of the match” Gouden Pantoffel (wissel-)trofee mee naar huis mocht nemen.

In het aansluitende feestje tenslotte bleek dat de kwaliteiten van de manschappen zich niet lieten beperken tot alleen óp het voetbalveld, maar ook uit zeker daarbuiten goed uit de was komen, getuige het late tijdstip waarop deze reporter eindelijk huiswaarts kon keren.

Tot de volgende keer, 14 Oktober in Maarheeze. Hier zal men de underdog rol van vanavond achter zich hebben gelaten en ten tonele verschijnen als de to-beat favoriet. Een rol die men ongetwijfeld met verve zal gaan vervullen.